ΚΟΛΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ- ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΖΟΥΜΕ

Δυστυχώς πολλά μωράκια υποφέρουν από κολικούς  που συνήθως  ξεκινούν από την 3^η ή την 6^η εβδομάδα της ζωής τους και κρατούν 3 – 4 μήνες. Ξεκινούν να ενοχλούν το μωράκι μας τις απογευματινές και τις βραδινές ώρες. Το καταλαβαίνουμε από το έντονο τσιριχτό κλάμα του που δε σταματά, από το μάζεμα που κάνει στα ποδαράκια του προς την κοιλίτσα του, από τη φουσκωμένη του κοιλίτσα σα να έχει τυμπανισμό και από τα παγωμένα χεράκια του σφιγμένα σε γροθιές . Η διάρκεια ,η ένταση και η συχνότητα μπορεί να διαφέρει από βρέφος σε βρέφος. Το έντονο κλάμα μπορεί να κρατήσει και 3 ώρες με δεκάλεπτα κενά και να έχει τέτοιους πόνους 3-4 μέρες τη βδομάδα.

Οι αιτίες των κολικών:

-Μπορεί να οφείλεται  σε υπερβολικό τάισμα ή και το αντίθετο

-Μπορεί να οφείλεται σε κακή στάση ταϊσματος με αποτέλεσμα να καταπίνει αέρα

-Μπορεί να οφείλεται στη διατροφή της μητέρας

-Μπορεί να οφείλονται σε αλλεργίες λακτόζης

-Συνήθως οφείλονται σε εντερικές διαταραχές

Πως τους αντιμετωπίζουμε;

-Καθόμαστε  & το ξαπλώνουμε μπρούμυτα στα πόδια μας, για να πιέσουμε την κοιλίτσα του και να το ανακουφίσουμε. Του κάνουμε ελαφρό μασάζ και στην πλατούλα του.

-Το ξαπλώνετε στην αλλαξιέρα  ανάσκελα και κάνετε ποδήλατο τα ποδαράκια του και τα σπρώχνετε λυγισμένα προς την κοιλίτσα του γα να το βοηθήσετε να βγάλει τα αέρια.

-Τυλίγετε λίγο σφιχτά την κοιλίτσα του με μια φανελένια πάνα και τα ποδαράκια του σα να το φασκιώνετε από τη μέση και κάτω, μ’ αυτόν τον τρόπο ζεσταίνεται η κοιλίτσα του και ανακουφίζεται.

-Κάντε μασάζ στις φτέρνες του με το δείκτη και τον αντίχειρα πιάνοντας τες από το πλάι.

-Ζεστάνετε την κοιλίτσα του με το σεσουάρ για τα μαλλιά και επίσης  ο ήχος του το ηρεμεί .

-Δείτε πως θα του κάνετε μασάζ για κολικούς παρακάτω:

Παρακολουθείστε και το παρακάτω βίντεο:

https://youtu.be/uICvqQwPoRs

Πώς να πείτε σε ένα παιδί 6 χρονών, για το θάνατο του αγαπημένου του ζώου (π.χ. του σκύλου του)

-Θα πρέπει να είστε ειλικρινείς και να πείτε όλη την αλήθεια στο παιδί. Σ’ αυτήν την ηλικία δεν μπορούμε  να πούμε ψέματα στο παιδί αλλά ούτε και να το παραπλανήσουμε π.χ. να του πούμε πως έφυγε.

Τώρα θα μου πείτε πως; Σας δίνω ένα παράδειγμα:

«Αγάπη μου δυστυχώς έχουμε να σου πούμε κάτι δυσάρεστο που συνέβη .(Μη κρύψετε τη λύπη σας από το παιδί ,κλάψτε μπροστά του, γιατί αυτό θα το βοηθήσει να βγάλει πιο εύκολα από μέσα του και τη δική του θλίψη, μπορεί να κλαίει για μέρες, να μη θέλει να φάει, μη τρομάξετε είναι φυσιολογικό). Το σκυλάκι μας αρρώστησε πολύ , δεν άντεξε άλλο, κουράστηκε η καρδούλα του πολύ και πέθανε, αγκαλιά με το μαξιλάρι σου. Ξέρεις θα σου πω ένα μυστικό, όταν πεθαίνει κάποιος, θέλει να έχει δίπλα του αγαπημένα του πρόσωπα ή πράγματα των αγαπημένων του προσώπων, γιατί έτσι ηρεμεί η ψυχή του και βρίσκεται πάντα στα όνειρα του και τον κάνει χαρούμενο. Έτσι και εσύ τώρα και εμείς θα τον βλέπουμε στα όνειρα μας και θα θυμόμαστε όλες τις ωραίες μας στιγμές».

-Μη βιαστείτε να αντικαταστήσετε το πεθαμένο ζωάκι με άλλο, αφήστε το να πενθήσει κι αυτό κι εσείς. Αν σας το ζητήσει το ίδιο το παιδί τότε κάντε το.

-Φτιάξτε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες του  μαζί με το σκύλο του για να μπορεί να τις χαζεύει όποτε θέλει.

-Φυλάξτε σε ένα ωραίο κουτί τα παιχνίδια του σκύλου και μπορείτε να τα πάτε στο αγαπημένο του μέρος(ή σε κοιμητήριο ζώων) να τα αφήσετε , να κάνετε κάτι σαν ένα αποχαιρετιστήριο μνημόσυνο και ο καθένας να του λέει την ευχή του. «Δε θα σε ξεχάσω ποτέ ,θα σ’ αγαπώ  γιατί ήσουν ο πιο καλός μου φίλος , ο πιο αστείος , ο πιο ζωηρός» (ότι έχει ό καθένας να βγάλει από μέσα του). Μετά πάτε όλοι μαζί παρέα εκεί που τον πηγαίνατε βόλτα , θυμηθείτε στιγμές αστείες ,μαζί του γελάστε , κλάψτε . Ή μπορείτε να τα χαρίσετε σε ένα άλλο σκυλάκι. 

-Πάντα να ρωτάτε το παιδί να σας λέει πως νιώθει και πως αισθάνεται για όλο αυτό, χωρίς να το πιέζεται αλλά να ξέρει πάντα ότι μπορεί να μιλήσει σε κάποιον.

Διαβάστε την  ιστοριούλα για ένα αγόρι και το σκύλο του στη σελίδα μου www.kathe-mera-mama.gr  στην κατηγορία παραμύθια –θεατρικά σκετς. 

Ευαγγελία Τσιακίρη (βρεφ/κόμος, συγγραφέας, σύμβουλος νέων μαμάδων)       

ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ Η ΑΛΛΙΩΣ Δ.Ε.Π.Υ( ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ)

Τι να κάνεις για να βοηθήσεις το παιδί σου:

Θα πρέπει καταρχήν να δείτε πιο τύπο υπερκινητικότητας έχει το παιδί , είναι 3 οι τύποι:

ο πρώτος τύπος είναι όταν δεν συγκεντρώνεται και διασπάται συνεχώς η προσοχή του -Δυσκολεύεται να δώσει προσοχή στις λεπτομέρειες

-Κάνει απρόσεκτα λάθη

- Δεν φαίνεται να ακούει σε αυτά που του λένε

-Δυσκολεύετε να παρακολουθήσει οδηγίες που του δίνουν

-Δυσκολεύεται στην οργάνωση

-Αποφεύγει να απαντήσει σε ερωτήματα που θα πρέπει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει

-Χάνει συνεχώς πράγματα

-Ξεχνά καθημερινές εργασίες που πρέπει να κάνει ακόμη και να πάει στην τουαλέτα

Πώς να το βοηθήσεις σε αυτή την περίπτωση:

-να βάλεις κανόνες στο σπίτι που θα πρέπει να τηρεί ώστε να ξέρει τα όρια στο χώρο

- να του θυμίζεις καθημερινά αυτά που πρέπει να κάνει ακόμα και τα πιο απλά πράγματα με απλά λόγια π.χ. φάε το πρωινό σου ,πλύνε τα χέρια σου, ετοίμασε την τσάντα σου .

-Φτιάξε μία λίστα με τους κανόνες του σπιτιού και του σχολείου χρησιμοποιώντας πιο πολύ εικόνες και όχι λέξεις τα αντιλαμβάνονται καλύτερα.

-μπορείς να χρησιμοποιήσεις και ακουστικά, αν θέλεις να του πεις κάτι που πρέπει να ακούσει με προσοχή χωρίς να αποσπαστεί η προσοχή του

- κάτι πολύ σημαντικό αυτά τα παιδιά χρειάζονται συνεχή επιβράβευση για ότι και αν κάνουν από το πιο μικρό μέχρι και το πιο μεγάλο.

- μην το αφήνετε ποτέ μόνο του

-επικοινωνείτε συχνά με τους εκπαιδευτικούς του.

-Για να μπορεί να ενταχθεί στην ομάδα του σχολείου καλό είναι να κάνετε μικρές συγκεντρώσεις στο σπίτι σας με άλλα παιδιά, όχι πάνω από τρία παιδάκια για να παίξουν ή να δουν μια ταινία ή να φάνε μαζί ένα γλυκό ή ένα φαγητό. Με αυτό τον τρόπο θα μάθει σιγά-σιγά να συνυπάρχει σε ομάδες όπως το σχολείο.

-Για να βοηθήσετε πραγματικά το παιδί σας θα πρέπει να ακολουθήσετε και οι δύο γονείς κοινή γραμμή.Να έχετε πάντα στο μυαλό σας πως η πίεση και η τιμωρία φέρνουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.Πρέπει να αφιερώνετε αρκετό χρόνο στο παιδί σας.

Ο δεύτερος τύπος είναι όταν το παιδί έχει υπερκινητική συμπεριφορά και παρορμητικότητα.

Τι κάνει σε αυτή την περίπτωση το παιδί:

-Ασχολείται με τα χέρια και τα πόδια του και περιφέρεται στην καρέκλα του.

-Δεν μπορεί να παραμείνει καθιστό.

- Όταν κάνουν εργασίες στο σχολείο τεστ και διαγωνίσματα, δεν μπορεί να μείνει ήσυχο.

- Ενοχλεί συνέχεια τους διπλανούς του .

-Απαντά πριν ολοκληρωθεί η ερώτηση που το κάνουν.

-Δυσκολεύεται να περιμένει .

-Διακόπτει και ενοχλεί τους άλλους.

Ο τρίτος τύπος είναι και τα δυο μαζί. Σε όλους τους τύπους βοηθούν οι οδηγίες που σας έδωσα παραπάνω. Αν μετά από όλα αυτά που σας είπα καταλάβετε κι εσείς πως έχει πραγματικά πρόβλημα το παιδί σας μη διστάσετε να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο ή παιδονευρολόγο  και να ζητήσετε στο σχολείο του να υπάρχει ειδική παιδαγωγός να το βοηθάει.

"Δύο χρονών και ακόμη δεν μιλά. Τι να προσέξω; Πως να το βοηθήσω;"

Σταματήστε να συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα παιδιά της ηλικίας του, γιατί πολύ απλά το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του για κάθε τι που κάνει, γιατί το κάθε παιδί είναι μοναδικό. Πολλές  φορές  τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αγωνία μας, από την πίεση που ασκούμε σ’ αυτά χωρίς να το θέλουμε και αντιδρούν  «κλειδώνοντας» , μας κοιτούν  αδιάφορα και κλείνονται στον κόσμο τους .

Μη σας πιάνει πανικός,  αν αντιλαμβάνεται τα πάντα και εφόσον ξεχωρίζει τα πρόσωπα δεν υπάρχει πρόβλημα, θα υπήρχε ανησυχία αν σας αποκαλούσε όλους με μια λέξη π.χ. κ εσάς και το μπαμπά και τη γιαγιά και τον παππού «μαμά». Ή ακόμη αν δεν κατάφερνε να πει  καμιά λέξη , ή αυτές που έλεγε δεν τις καταλάβαινε κανείς σας, όταν δεν θα μπορούσε να αντιλαμβάνεται πράγματα από την καθημερινότητα σας, όταν δεν θα αντιδρούσε σ’ αυτά που του λέτε και όταν μεγαλώνοντας έβγαζε λέξεις  ακαταλαβίστικες.

Τώρα πώς να το βοηθήσετε όσο μπορείτε:

-Θα πρέπει να ενθαρρύνετε την ομιλία του και όχι να το πιέζετε να μιλήσει.

-Κάντε του ερωτήσεις για όλα και μην αντιδράτε αν δεν σας απαντήσει έστω και με ένα νεύμα του κεφαλιού του.

-Μην το βομβαρδίζετε με χιλιάδες λέξεις ,οι βασικές αρκούν, τις οποίες θα τις επαναλαμβάνετε καθημερινά , η επανάληψη βοηθάει πάρα πολύ.

-Θα πρέπει όλοι να λέτε τις λέξεις όπως ακριβώς είναι και όχι ο καθένας σας με τον τρόπο του γιατί έτσι το μπερδεύετε π.χ. αυτοκίνητο- τουτούτ ή  φαγητό -μαμ  ή βόλτα –άτα

-Διαλέξτε να του βάζετε να ακούει cd με απλά καθαρά λόγια και όταν τα ακούει  μη τραγουδάτε εσείς αφήστε το να ακούει μόνο , αν τραγουδάτε ταυτόχρονα θα το μπερδέψετε. Όταν θα τα ακούει  αφήστε το για λίγο μόνο του και απλά παρακολουθήστε τις αντιδράσεις κρυφά, όσο κι αν σας ακουστεί περίεργο αυτό που θα σας πω μπορεί να ντρέπεται να τραγουδήσει  μπροστά σας. Τραγουδήστε του μετά εσείς τα ίδια τραγουδάκια αλλά χωρίς να τα ακούτε, να ακούει μόνο τη φωνή σας. Μάθετε στο παιδί σας να κοιμάται το μεσημέρι και το βράδυ ακούγοντας  το ίδιο τραγουδάκι ή τραγουδήστε το εσείς και ηχογραφήστε το με τη φωνή σας ίσως νιώθει πιο πολύ ασφάλεια και χαλαρώσει πιο γρήγορα π.χ. φεγγαράκι μου λαμπρό. 

-Διαβάστε του βιβλία απλά με ωραίες καθαρές εικόνες, δείχνοντας του κάθε φορά τις εικόνες γι αυτά που του λέτε π.χ. η άσπρη γατούλα πίνει γάλα, η μαύρη κοιμάται αυτόματα αντιλαμβάνεται και το χρώμα και το ζωάκι και αν συναντήσετε έξω μια γατούλα ρωτήστε το τι είναι και αν δεν σας απαντήσει τότε του λέτε, δώστε του χρόνο να σκεφτεί . Δε χρειάζονται πολλά βιβλία 4-5 αρκούν τα οποία θα τα ανανεώνετε κάθε μήνα όχι πιο γρήγορα, αν χρειαστεί και κάθε 2 μήνες εξαρτάται από το παιδί.

-Μην προλαβαίνετε κάθε του ανάγκη ,αφήστε του να χρησιμοποιήσει τις λεκτικές του ικανότητες  και να σας ζητήσει κάτι εκείνο, να έχει κίνητρο δηλαδή.

-Να του μιλάτε συνέχεια και όταν το κάνετε καλό είναι να του δείχνετε αυτά που λέτε π.χ. μαγειρεύετε και καθαρίζετε κρεμμύδι, πατάτες, καρότα, ονοματίστε τα και δείξτε τα  ταυτόχρονα. Όλες τις λέξεις πρέπει να τις λέτε καθαρά και σωστά και όταν εκείνο τη λέει λάθος εσείς να την επαναλαμβάνετε σωστά χωρίς να το επικρίνετε.

Το παιδί δοκιμάζει την υπομονή σας!

ΌΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΑΝΤΙΔΡΆ ΜΕ ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΌΤΑΝ ΤΟΥ ΛΈΤΕ ΌΧΙ ΣΕ ΚΆΠΟΙΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ

Δε θέλω να αρχίσω να γράφω εισαγωγές με λόγια και θεωρίες, θέλω πραγματικά να σας πω 5 βασικά πράγματα ,που θα σας βοηθήσουν πραγματικά σε όλη αυτήν την κατάσταση. Ας αρχίσουμε λοιπόν:

-Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό παίζει ο τόνος της φωνής σας, δηλαδή ο τρόπος που θα του πείτε το «όχι». Αν του το πείτε εκνευρισμένη, σίγουρα θα πετύχετε τα χειρότερα αποτελέσματα, θα το εκνευρίσετε και θα αρχίσει να χτυπιέται στο πάτωμα μέχρι να υποκύψετε. Ξέρετε τα παιδιά μας δοκιμάζουν και εκεί είναι που λένε  εδώ χρειάζεται «γαϊδουρινή υπομονή» και αν υποκύψετε έστω και μια φορά το χάσατε το παιχνίδι.

-Μάθετε να πειθαρχείτε το παιδί σας θετικά. Τι εννοώ :

Όταν κάνει κάτι που δεν πρέπει μην το τιμωρείται αυταρχικά και απειλώντας το του τύπου «όχι σου είπα , ήσουν απαράδεκτος  δεν θα δεις παιδικά». Προσπαθήστε να το ηρεμήσετε χωρίς να λέτε αρνητικές εκφράσεις συνέχεια τσιρίζοντας και εξηγήστε του γιατί του λέτε όχι με απλά λόγια και ήρεμα. Πολλοί γονείς  μου λένε δεν αντέχω άλλο άνθρωπος είμαι και το κατανοώ, δεν λέω ότι είναι εύκολο, γονείς δεν γεννιόμαστε , γινόμαστε. Ελάτε λίγο στη θέση τους εμείς εκνευριζόμαστε με το παραμικρό παρ’όλη την εμπειρία μας στη ζωή, τι να πουν κι αυτά που προσπαθούν να μεγαλώσουν μέσα από εμάς και να επιβιώσουν σε κάθε καινούργια κατάσταση που τους συμβαίνει. Αν πειθαρχήσετε το παιδί σας θετικά σε κάποια πράγματα χωρίς ακραίες συμπεριφορές, πάντα με διάλογο, σταδιακά κι εκείνο θα μάθει να αντιδρά έτσι. Πως θα το αρχίσετε τώρα ;

Αν σας κάνει την ίδια συμπεριφορά (που θα την κάνει δεν υπάρχει περίπτωση), δείξτε του ότι στεναχωριέστε που το κάνει , χωρίς να μιλάτε και αφήστε το να κάνει αυτό που κάνει, κάποια στιγμή θα σταματήσει βλέποντας την αντίδραση σας και μάλιστα και πιο γρήγορα απ΄’ ότι συνήθως. Όταν ηρεμήσει μην του το συζητάτε αμέσως, αφήστε να περάσει μια ώρα και το συζητάτε όταν θα είναι εντελώς ήρεμο. Πείτε του μια ιστορία λίγο πριν κοιμηθεί με ανάλογο θέμα για ένα άλλο παιδάκι , πολλές φορές  περνάμε πολύ καλύτερα πράγματα που θέλουμε στα παιδιά μας μέσα από μια ιστορία.

-Κάτι άλλο πολύ σημαντικό, γι αυτό που λέτε όχι κάθε φορά στο παιδί σας και γίνετε όλο αυτό, αλλάξτε το για να μη χρειαστεί να του πείτε πάλι όχι. Τι εννοώ : π.χ. μην το παίρνετε μαζί σας στο σούπερ μάρκετ, πάτε χωρίς αυτό  αν ζητάει συνέχεια να αγοράζει κάτι. Θα του εξηγήσετε ότι θα πάτε  να αγοράσετε μόνο αυτά που χρειάζεστε γιατί μόνο γι αυτά έχετε χρήματα και όταν το καταλάβει το ξαναπαίρνεται ή στο κάτω κάτω το δοκιμάζετε. Χωρίς όμως να του λέτε  επιδεικτικά ότι δεν το παίρνετε γι ‘αυτό.  Αν πάλι πειράζει κάτι στο σπίτι , του λέτε  όχι και τρελαίνεται, μην επιμένετε , αλλάξτε το απλά θέση.

-Κάτι εξίσου πολύ σημαντικό, τα παιδιά πολλές φορές μας μιλούν με τη γλώσσα του σώματος , προσπαθούν να μας δείξουν πράγματα που τους  ενοχλούν με τις κινήσεις τους  και τη συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα να σας έχουν δει να μαλώνετε με το μπαμπά , να νευριάζετε και επειδή δεν μπορούν να σας το πουν  ή να σας το εξηγήσουν πως τους ενοχλεί ,σας το δείχνουν με την ανάλογη συμπεριφορά. Γι αυτό σας παρακαλώ  δώστε λίγη προσοχή στη σχέση με το μπαμπά ή πείτε τα κάποια άλλη στιγμή που δεν θα είναι τα παιδιά μπροστά. Ξέρετε τις πιο κρίσιμες εξετάσεις στη ζωή μας τις δίνουμε απέναντι στα παιδιά μας, αυτά είναι οι καθρέφτες μας.

-Πρέπει να δείχνουμε δυνατοί χαρακτήρες απέναντι στα παιδιά για να βασίζονται σε μας και να νιώθουν ασφάλεια. Δυνατοί στα λόγια μας ,στις πράξεις μας ,στον τρόπο που τα προστατεύουμε, στον τρόπο που μαγειρεύουμε (ναι μη γελάσετε , γιατί ένα παιδάκι στον παιδικό που δούλευα μου είπε : κυρία η μαμά μου είναι πολύ δυνατή γιατί μπορεί και κάνει και φαγητό στην κατσαρόλα και στο ταψί), που διασκεδάζουμε, που στεναχωριόμαστε και γενικότερα στον τρόπο ζωής μας.    

Όλα αυτά δεν σας τα λέω σαν ψυχολόγος, βρεφονηπιοκόμος είμαι  και έχω κάνει  παιδοψυχολογία, αλλά μετά από 20 χρόνια εμπειρίας, τα έχω ζήσει όλα αυτά στην πράξη και με αυτή την αντιμετώπιση είχα απίστευτα αποτελέσματα .Βέβαια πάντα συμβουλεύω τους   γονείς να μη διστάζουν να παίρνουν βοήθεια από ειδικούς για τα παιδιά τους.

ΤΣΙΑΚΊΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΊΑ  Βρεφονηπιοκόμος, συγγραφέας, σύμβουλος νέων μαμάδων.